برگزاری مراسم چهلمین روز شهادت غلامرضا خسروی در زندان رجایی‌شهر به دعوت فعالان کارگری

مراسم چهلمین روز شهادت غلامرضا خسروی، دوباره با شرکت اکثریت اعضای سالن ۱۲ زندانیان سیاسی برگزار شد.

پس از برگزاری مراسم و پخش حلوا و شیر توسط دوستان مجاهد در روز گذشته، امروز ۲۱ تیر ماه نیز ساعت ۶ و نیم عصر، ۹۰٪ اعضای سالن به دعوت فعالین کارگری در حیاط هواخوری جمع شده و تا ساعت ۷ و ۱۲ دقیقه به بزرگداشت این شهید پرداختند.

در ابتدا آقای اصغر قطان به عنوان مسول جلسه ضمن شروع جلسه، شمه‌ای از خصوصیات اخلاقی این شهید به عنوان انسانی که حتی مسولان زندان را نیز تحت تاثیر جاذبه‌ی اخلاقی خود قرار داد سخن گفت. سپس آقای اسدالله هادی از دوستان مجاهد، چکیده‌ای از زندگی‌نامه‌ی ایشان به عنوان فردی پابند به آرمان‌هایش تا آخرین لحظه‌ی شهادت‌اش سخن راند.

آن‌گاه آقای دکتر سیف‌زاده، وکیل غلامرضا خسروی از روند پرونده‌ی ایشان گفت. وی تاکید کرد ماده‌ی ۱۸۶ که ایشان را طبق آن به شهادت رسانده‌اند بیش از یک سال است که فسخ شده و این جنایت رژیم را جنایت علیه بشریت نامید.

سپس آقای سعید ماسوری، از دوستان مجاهد، سوگ‌نامه‌ای در رثای شهید، آخرین ثانیه‌های شهادت ایشان را به زبان شیوا و زیبا به تصویر کشیدند.

سپس آقای رضا شهابی که این مراسم به پیشنهاد ایشان برگزار شد، از خصائل اخلاقی این شهید در جمع‌گرا بودن، احترام به نظرات مخالف و متعهد بودن به قول و قرارش گفت. وی تاکید کرد در موقعی که او را پس از ماه‌ها شکنجه با کمر و گردن درب و داغون به بند ۳۵۰ آورده بودند، شهید خسروی هر روز به وی سر زده و از او دل‌جویی می‌کرد.

آخر سر نیز شاهرخ زمانی، فعال کارگری مقاله‌ای در رابطه با جایگاه شهدا از جمله شهید خسروی خواندند که با سخنان آتشین شهید خسرو روزبه که می‌گقت: «نَمریند، نَمیرند، آن‌ها که ره خلق بگیرند.» شروع و با کلام همیشه جاوید هوشی مین که می‌گفت:‌«بین جامعه‌ی طبقاتی و جامعه‌ی کمونیستی دره‌ای است که با خاکستر ما کمونیست‌ها و انقلابیون پر می‌شود.» پایان یافت.

در پایان آهنگ مورد علاقه‌ی شهید خسروی یعنی مرغ سحر با هم‌کاری همه‌ی حاضرین خوانده شد.